ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ,ΟΧΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΟΥ.

Μολονότι πάντα πίστευα πως το παρελθόν θα μπορούσε να είναι ένας αρκετά καλός οδηγός για τις αποφάσεις του μέλλοντος ,αρχίζω και αναθεωρώ. Αυτό που διαπιστώνω όλο και περισσότερο και με παραξενεύει είναι πως από όλα αυτά που απασχολούν το μυαλό μου,ένα μεγάλο κομμάτι τους ανάγεται στο παρελθόν.Πολλά μάλιστα από αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίσω(είναι από τα χειρότερα μου η διαδικασία αυτή) .Ό,τι λοιπόν βρίσκεται στο παρελθόν περιμένει από μένα μία απόφαση η οποία θα επηρεάζει αυτό που αποκαλούμε μέλλον.Το παρελθόν όμως σε μολύνει,σε μουδιάζει,σε παραλύει. Το να λειτουργείς μόνο με την εμπειρία σημαίνει ότι επαναλαμβάνεις παλιές λύσεις για νέα προβλήματα.Ίσως να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν δική τους ταυτότητα μόνο όταν μιλούν για το παρελθόν τους,ζουν μέσα από τα προβλήματα τους ,μέσα από αυτό που θεωρούν ''ιστορία'' τους.(ίσως σε αυτούς τους ανθρώπους να ανήκω και εγώ) Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να απελευθερωθείς από την μνήμη αλλά όταν τα καταφέρεις ,είσαι πολύ πιο ικανός από ότι νομίζεις.Δεν λέω,το παρελθόν έχει εν μέρει δημιουργήσει αυτό που είσαι τώρα αλλά αυτό που έχεις μέσα σου είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που έχεις μέχρι τώρα ζήσει. Μάθαμε στο παρελθόν,αγαπήσαμε στο παρελθόν, κλάψαμε και χαμογελάσαμε. Αυτό όμως δεν μας χρησιμεύει για το παρόν ! Το παρόν έχει τις δικές του προκλήσεις, το δικό του καλό και κακό .Δεν είναι λογικό να ρίχνουμε το φταίξιμο στο παρελθόν ή να το μακαρίζουμε για ό,τι μας συμβαίνει τώρα.Κάθε νέα εμπειρία (ΑΓΑΠΗΣ) είναι εντελώς διαφορετική από τις προηγούμενες :είναι πάντοτε ΝΕΑ! 

Υ.Γ. Σαφώς όσα αναφέρω παραπάνω σχετίζονται αποκλειστικά  με το προσωπικό παρελθόν του καθένα,διότι το συλλογικό κοινό μας παρελθόν αποτελεί οδηγό.Η ιστορία επαναλαμβάνεται (δυστυχώς)...

Λίγο πριν φύγω..

Νομίζω ανέκαθεν είχα τάσεις φυγής. Τα τελευταία χρόνια βασανίζει το μυαλό μου μία και δυστυχώς όχι μοναδική σκέψη,να φύγω. Όχι δεν εννοώ να πάω για περπάτημα,να πάω διακοπές,να πάω σε χωριό,εξοχικό κ.τ.λ. Εννοώ να αφήσω κάθε είδους υποχρέωση στην Αθήνα και έχοντας στην τσέπη μόνο το εισιτήριο απλά να μπω στο τρένο(δεδομένης και της λατρείας μου να ταξιδεύω μεγάλες αποστάσεις με τρένα)  με προορισμό τον πρώτο που θα  ηχήσει καλύτερα στα αυτιά μου. Μέχρι στιγμής όμως η σκέψη μένει σκέψη και εγώ βρίσκομαι ακόμη στην πολυαγαπημένη μου Αθήνα.Έχω την εντύπωση πως κάθε φορά που λέω να φύγω,ως δια μαγείας μία φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού μου μου υπενθυμίζει συνεχώς όσα με κρατούν εδώ. Τα βάζω λοιπόν κάτω,τα ζυγίζω και ωσάν λογικός άνθρωπος που είμαι (λέμε τώρα) καταλήγω να μετρώ τις δυσκολίες που θα συναντήσω εάν φύγω και όπως είναι φυσικό υπερτερούν της (έμφυτης νομίζω) προδιάθεσης μου να εξαφανιστώ. Αυτό όμως που έχω εν τέλει  διαπιστώσει είναι πως το επιχείρημα κατά το οποίο μπορείς να φύγεις αργότερα όταν πλέον οι υποχρεώσεις θα είναι λιγότερες ,όταν πλέον δεν θα σε κρατά κάτι ,όταν η φυγή σου δεν θα επηρεάζει κανέναν ,δεν υφίσταται.Πάντα θα υπάρχει κάτι το οποίο θα σε δεσμεύει και θα αποτελεί κίνητρο για να μείνεις,πάντα θα πρέπει κάτι να αποχωριστείς και πάντα σε κάποιους θα λείψεις (είτε το γνωρίζεις ,είτε όχι).Θεωρώ ίσως πως ακόμη και η ιδέα του ότι θα αποτελούμε νοσταλγία ορισμένων  (συγκεκριμένων  και μη) μας γοητεύει.  Το θέμα είναι εάν αντέχεις να αποχωριστείς την σιγουριά και την ηρεμία σου και να κινηθείς προς το άγνωστο. Εδώ που τα λέμε ,στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα ήρεμη και σίγουρη δεν την λες την ζωή των περισσοτέρων από εμάς,οπότε τι είχες ,τι έχασες;Νομίζω μάλιστα πως τάσεις φυγής έχει κάθε άνθρωπος που αρέσκεται στις αλλαγές.. Το ενδεχόμενο να βρεθείς σε ένα τόπο που δεν γνωρίζεις κανέναν και δεν σε γνωρίζει κανείς ,σε έναν τόπο που δεν σε έχει απογοητεύσει (ακόμη βεβαίως), σε έναν τόπο γεμάτο ευκαιρίες εκ των οποίων δεν έχεις ακόμη αρπάξει καμία,σε έναν τόπο που θα σου δίνει μια (έστω και ψευδή) αίσθηση ελευθερίας..είναι δελεαστικότατo ..

Μπήκε ο Αύγουστος και κάτι έγινε!

Δεν θέλω άλλο καλοκαίρι λέμε! Θέλω κρύο.Θέλω να φυσάει δροσερός αέρας,τόσο δροσερός που θέλεις να ανοίξεις τα χέρια σου και να τον πάρεις αγκαλιά . Θέλω ζεστό τσάι (ή άντε και καμία ζεστή σοκολάτα).Θέλω κουκουλώματα στον καναπέ και στο dvd γαλλικές ταινίες .Θέλω μπότες και σκουφάκια και τα μαλλιά κάτω να τα μπερδεύει ο αέρας.Θέλω να κάθομαι στο μπαλκόνι το βράδυ και να μην γίνομαι ψητή από την ζέστη !Θέλω σχολή και δουλειά και εξόδους σε ζεστές ξέμπαρκες καφετέριες με 5-6 τραπέζια το πολύ.Θέλω χειμωνιάτικη μελαγχολία .Δεν θέλω άλλα κουνούπια επιτέλους   (ναι,έχω γίνει πουά γιατί δύο μήνες τώρα δεν αξιώθηκα να αγοράσω ένα εντομοκτόνο της προκοπής)  ,ούτε μύγες ,ούτε ό,τι άλλο βγαίνει το καλοκαίρι τέλος πάντων !  Δεν θέλω άλλα τραγούδια του τύπου ''καλοκαιρινά ραντεβού'' ή ''το καλοκαιράκι'' ή ''το καλοκαίρι μου'' ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο !  Δεν θέλω άλλες κιθάρες στην παραλία και τραγούδια του Κότσιρα ,του Ιωαννίδη,των Κατσιμίχα ,των Λαθρεπιβατών και όλα τα υπόλοιπα παρεμφερή. Δεν λέω,ωραία είναι αλλά τραγούδα τα στο σπίτι σου βρε αδερφέ ή στον δρόμο ή στις συναυλίες πια.  Νομίζω ότι ορισμένοι πηγαίνουν στην θάλασσα το βράδυ αποκλειστικά και μόνο για να τραγουδήσουν το ''απόψε λέω να μην κοιμηθούμε''.  Επίσης ,δεν θέλω άλλο κίτρινο και ροζ phosphorise σε ρούχα,παπούτσια , μπικίνι ή σε οτιδήποτε άλλο μπορεί να το φορέσει το ανθρώπινο διεστραμμένο μυαλό  !


Υ.Γ. Μοναδική τιμή και δόξα σε θερινούς κινηματογράφους και παγωμένο nestea ροδάκινο !

Απ-άνθρωπος

Από τότε που κατοικώ στο Παλαιό Φάληρο ορισμένα πρωινά χρησιμοποιώ το λεωφορείο 131 και μετακινούμαι στο μετρό της Δάφνης.Σε αυτήν την περιβόητη λοιπόν στάση έχω συναντήσει κάθε λογής ανθρώπους,κοριτσάκια 15 χρονών που μιλάνε δυνατά και ασταμάτητα και όταν τα ακούς εύχεσαι  να μην τα εννοούν αυτά που λένε και παρακαλείς  τον θεό( λέμε τώρα) να τα φωτίσει ,συνταξιούχους που παραπονιούνται για τις περικοπές.για την αργοπορία των λεωφορείων και σχολιάζουν τις νεαρές ηλικίες με διόλου καλοπροαίρετη διάθεση αλλά και διάφορους άλλους που ενώ περιμένουν κάνουν προτάσεις περί βελτίωσης της κοινωνίας αυτής,συγκρίνοντας την Ελλάδα με χώρες του εξωτερικού και αναμένοντας κάποιος από τους γύρω να σχολιάσει τα λεγόμενα τους και να πιάσουν συζήτηση.Όλοι αυτοί οι άνθρωποι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο είναι ενοχλητικοί και περιμένεις πως και πως να έρθει το λεωφορείο(το οποίο αν το ''χάσεις'' περνάς την υπόλοιπη ζωή σου στην στάση!) και να σταματήσεις να τους ακούς! Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν συγκρίνεται με μία ''κυρία'' που έχω συναντήσει 2 φορές μέχρι τώρα( τρίτη δεν θα το αντέξω) και παρόλο που δεν θυμάμαι εύκολα πρόσωπα η αηδιαστική αυτή εικόνα της δεν έχει ξεθωριάσει ακόμη.Και για να τελειώνω με τους προλόγους και να μπω στο θέμα η ιστορία έχει ως εξής:Η πρώτη φορά που την είχα συναντήσει ήταν τον χειμώνα,μήνα ακριβώς δεν θυμάμαι . Μόλις κατεβήκαμε από το λεωφορείο,ήταν λίγα μέτρα πιο μπροστά μας ένας αλλοδαπός ο οποίος πουλούσε σκουφάκια. Η εν λόγω κυρία(τρόπος του λέγειν) αντέδρασε σαν τον ταύρο που βλέπει κόκκινο πανί.Του όρμηξε κυριολεκτικά! Του πέταξε τα σκουφάκια κάτω ,άρχισε να τον βρίζει(δεν θα αναφέρω λεπτομέρειες διότι θα χρησιμοποιήσω λέξεις που δεν ταιριάζουν σε εμένα) και να τον σπρώχνει !Έμεινα άναυδη.Κοιτούσα μία την συγκεκριμένη ''κυρία'',μία τον αλλοδαπό,μία τους γύρω μου,μία απλά χάζευα . Δεν έκανα όμως κάτι,.ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος.Γιατί; Θεωρήσαμε τόσο δεδομένο το γεγονός ότι είχε κάτι παραπάνω από άδικο οπότε δεν μπήκαμε στην διαδικασία να αποδείξουμε το αυτονόητο;Υποθέσαμε (όχι αδίκως βέβαια) ότι δεν στέκει καλώς στα μυαλά της οπότε σκεφτήκαμε πως με τρελούς δεν τα βάζεις ; Το γεγονός ότι κάποιοι από τους παρευρισκόμενους ίσως μέσα τους επικροτούσαν την στάση της με τρομάζει ! Και αν υπάρχει λέξη που εκφράζει την απέχθεια σε μεγαλύτερο βαθμό τότε τα συναισθήματα μου εκείνη την στιγμή τα αποτύπωνε αυτή η λέξη! Η δεύτερη φορά που την είδα ήταν πριν λίγες μέρες πάλι στο ίδιο λεωφορείο(ξέρω,πρέπει να σταματήσω να το χρησιμοποιώ!)Βρισκόταν  λοιπόν μέσα στο λεωφορείο μία οικογένεια που μιλούσε ρώσικα.Η συγκεκριμένη κυρία(τρόπον τινά) άρχισε να τους φωνάζει πως επιτρέπονται μόνο τα ελληνικά και άλλα παρεμφερή ανυπόστατα. Το χειρότερο όμως αυτή την φορά δεν είναι το γεγονός ότι κανείς δεν αντέδρασε αλλά το γεγονός ότι σε μένα η αντίδραση της φάνηκε αναμενόμενη !Λίγους μήνες μετά τις εκλογές,λίγους μήνες μετά την είσοδο της Χ.Α. στην ελληνική βουλή,έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε δεδομένη την ύπαρξη τέτοιων συμπεριφορών!Μας φαίνεται πλέον αμετάβλητο το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι γεμάτοι τόση προκατάληψη , ξενοφοβία και απαιδευσία ; Νομίζω οι λέξεις αυτές δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν τον τρόπο ζωής και σκέψης των ανθρώπων αυτών. Έχουμε πλέον αποδεχθεί τον ρατσισμό  όσο και να διαφωνούμε ;Εμένα προσωπικά με τρομοκρατεί το γεγονός ότι οι νεοναζί έχουν βγει από τις τρύπες τους και φωνάζουν απροκάλυπτα τις απεχθείς απόψεις τους. Ναι, ξέρω πως τέτοιου είδους οικονομικοπολιτικές συνθήκες ευνοούν την ανάδειξη ακραίων παρατάξεων και συμπεριφορών ,ξέρω πως έκαναν γερή προπαγάνδα ,αλλά δεν το χωρά ο νους μου ότι η προπαγάνδα αυτή έπιασε τόπο ! Δεν χρειάζεται να είσαι ιστορικός,ο άνθρωπος με την στοιχειώδη νοημοσύνη καταλαβαίνει ότι όλο αυτό είναι ΛΑΘΟΣ !